لذت غُر زدن در قرنطینه! - وبلاگ ماشا

به گزارش وبلاگ ماشا، یک بار عمیق به خودمان و رفتارمان نگاه کنیم و ببینیم چرا این همه غُر می زنیم؟ یک ماه دیگر که این دوران تمام شد دوباره غر نمی زنیم که کاش برگردیم به قرنطینه و لش کردن و ....؟!

احسان محمدی | بحران ها به شدت آموزنده اند. در واقع هم توان و کارآمدی مدیران ما را با طبق طبق ادعا به چالش می کشند و هم رفتارهای آشکار و پنهان خودمان را روی آب می آورد. یکی از این نکات لذت غر زدن است. غر زدن به مثابه کنش اجتماعی!

این روزها در شبکه های اجتماعی افراد زیادی غر می زنند که از قرنطینه خسته شده اند و حوصله شان سر رفته است. فارغ از اینکه چیزی به اسم قرنطینه وجود رسمی و قانونی ندارد و خیلی ها در همین ایام عروسی و جشن تولد و دورهمی گرفتند و دید و بازدید رفتند و یواشکی آرایشگاه و قلیان سرا رفتند، این سئوال مدام برایم ایجاد می گردد که این افراد قبل از ویروس کرونا دقیقاً چه فعالیت هیجان انگیزی انجام می دادند که حالا از خانهنشینی خسته شده اند؟

دوستانی دارم که قبل از همه گیر شدن کرونا هم غر می زدند که از این زندگی بدو بدو خسته شده اند و دل شان می خواهد توی خانه لَم بدهند و لَش نمایند و کتاب بخوانند و فیلم و سریال ببینند، یا حتی بخوابند. بیشتر این عزیزان که پیروان مکتب شنبه خر است بودند، جوری می نالیدند که انگار هر روز مجبورند به اعماق معادن بروند و آنجا کلنگ بزنند.

آن ها گله می کردند که نه کنسرت و فیلم و تفریح گاه باحالی در این کشور وجود دارد و نه اگر هم باشد پولش را دارند. دوستان متاهلم شکوه می کردند که از بس درگیر کار هستند که فرصت نمی نمایند دقیقه ای با همسرشان حرف بزنند یا حتی عظیم شدن بچه شان را ببینند. مجردها ناله می کردند که از فضای بیرون و فقدان تنوع و تفریح و کلاس های کسل نماینده دانشگاه خسته شده اند و...

حالا همین جماعت لمیده در خانه جوری ناله می نمایند که انگار قبلاً هر روز یک راست از خانه به سمت ناسا می رفتند یا کارمند گوگل بودند. آن بطالت و فقدان تنوع هم دلتنگی دارد یا واقعاً غر زدن در وجود ما نهادینه و به یک ژست تبدیل شده است؟

می دانیم این شرایط ابدی نیست و گذر می کنیم و دو سه هفته و حتی ماهی که در خانه هستیم را می گردد گذراند. به فصل الهی دگر کسی به دیر خوابیدن و دیر بیدار شدن و سر توی گوشی بودن و فیلم دیدن و لش کردن روی مبل گیر نمی دهد. دنیا به کام است، از چه می نالیم؟ حبس ابد خورده ایم؟ قبلاً توی خیابان پول پارو می کردیم؟

قصد ندارم توصیه کنم که کتاب های خوب بخوانید و فیلم های فاخر ببینید یا در خانه ورزش کنید. اهلش باشید این کارها را انجام می دهید، نباشید هم بهانه اش را جور می کنید، اما یک بار عمیق به خودمان و رفتارمان نگاه کنیم و ببینیم چرا این همه غُر می زنیم؟ یک ماه دیگر که این دوران تمام شد دوباره غر نمی زنیم که کاش برگردیم به قرنطینه و لش کردن و ....؟!