سریال Homeland یکی از برترین ها - وبلاگ ماشا

به گزارش وبلاگ ماشا، با توجه به داستان کلی و عوامل شرکت کننده در سریال Homeland، حدس هایی در خصوص مقدار موفقیت این سریال ها زدیم. شخصا فکر می کردم که Person Of Interest برتر از بقیه سریال ها باشد، اما در عمل این طور نشد.

البته مسلم است که مشخص فزونین یا فزونین ها، بیش از هر چیز یک چیز شخصی و سلیقه ای است و معیار و متر خاصی ندارد، اما نمی گردد از جاذبه های چند تا از این سریال های از جمله Homeland غافل شد. البته در این میان البته هنوز Hell on Wheels را ندیده ام و بخش سریال Alcatraz هم آغاز نشده است.

یکی از عوامل فزونی یک سریال داستان آن است، داستان یک سریال باید پرکشش باشد، طوری که یک بیننده را مشتاق کند برای یافتن سؤالات خود، انتظار هفته بعد را بکشد. شخصیت پردازی های خوب و چرخش های گاه و بی گاه در سیر روایت داستان هم چیزهای دیگری هستند که داستان یک سریال را محبوب می نمایند.

خب! متناسب یا سبک زندگی شلوغ یک آمریکایی و غوطه ور بودن او در دنیای شبکه های تلویزیونی و برنامه ها، خیلی ها عامدانه طوری داستان یک سریال را می نویسند که اپیزودیک باشد، یعنی به جای یک داستان طولانی، سریال از تعدادی داستانک ساخته گردد، طوری که هر داستانک در هر اپیزود روایت گردد و از دست دادن یک یا دو قسمت سریال، خللی در دنبال کردن سریال ایجاد نکند و لطف آن را کم نکند. این نوع سریال ها، گرچه باعث صرف انرژی و وقت کمتر از سوی بیننده می شوند، اما لطف سریال هایی با خط داستانی بلند را ندارند.

برای مثال در سریال Person Of Interest، در هر قسمت مچ یک فرد یا گروه خلافکار گرفته می گردد و در هر قسمت، ما با داستان و مأموریتی تازه روبرو هستیم، حالا اگر همین Person Of Interest طوری بود که قهرمان داستان مجبور بود با یک تشکیلات بزرگ خلافکاری در طی یک فصل بجنگد و ذره ذره در دل نفوذ کند و در طی این فرایندها قهرمان ها و ضدقهرمان های فرعی هم ساخته شوند، از دید عده زیادی ما سریال پیروز تر بود.

با این مقدمه طولانی می رسیم به معرفی سریال Homeland، سریالی که مؤلفه داشتن یک داستان خوب را دارد.

برخی از عوامل سریال Homeland در سریال 24 هم کار نموده اند، اما داستان و حال و هوای Homeland گرچه از لحاظ کلی همان فضای خاص سریال 24 را دارد، اما به کلی با آن فرق دارد، سریال Homeland بیش از آنکه اکشن باشد، یک تریلر روانشناختی است.

شاید نطفه های ساخت این سریال در جریان جنگ کره بسته شده باشد، در طی این جنگ، تعدادی از سربازان آمریکایی و چینی دستگیرشده، آغاز به اعتراف به جنایت های جنگی کردند و حرف هایی در موافقت با کمونیسم زدند و حتی 21 نفر از آنها بعد از سرانجام جنگ از بازگشت به خانه خودداری کردند. رسانه های آمریکایی تئوری شستشوی مغزی شدن آنها را رواج دادند. مبحث شستشوی مغزی یکی از مباحث جالب است که امیدوارم روزی در یک پزشک، فرصت نوشتن در خصوص آن را پیدا کنم. به شستشوی مغزی در روانشناسی، اصلاح فکر گفته می گردد، همه ما ناخودآگاه به تدریج روینمودها و اعتقادات و باورهایمان دستخوش تغییر می گردد، اما چه می گردد اگر بتوان در طی مدتی کوتاه چنان روی مغز شخصی کار کرد که باورهایش تغییر 180 درجه ای پیدا کند و حتی بتوان بعدها از او به نفع خود استفاده کرد؟!

سریال Homeland بر پایه چنین چیزی ساخته شده است و من در اینجا به سختی بر لو ندادن داستان سریال حتی از نوشتن داستان کلی سریال هم خودداری می کنم و به همین مختصر بسنده می کنم.

به مانند سریال 24، محیط کلی Homeland هم جامعه متحوش آمریکای بعد از 11 سپتامبر را نشان می دهند که در آن باید به هر قیمت با تهدیدها مبارزه کرد، عوامل سریال کوشیده اند این بار یک بن لادن نو و مدرن تر و باهوش تر به نام ابونظیر خلق نمایند که در این 8 قسمتی که پخش شده است، هنوز سایه ای از او و کارهایش را دیده ایم.

فصل اول سریال 12 قسمت دارد، Morena Baccarin (همان آنای سریال V) و Claire Danes و Damian Lewis سه تن از هنرپیشگان کلیدی سریال هستند.

در زیر پوسته داستانی پس از 11 سپتامبری سریال، می گردد طرح های دیگری را هم جست: مثل ماهیت تخریبی جنگ، بنیان های سست خانواده.

چرخش های داستانی غافگیرنماینده یکی از نقاظ قوت سریال Homeland هستند.

در میان اما دست کم در این هشت قسمت شخصیت پردازی قوی ای از شهروندان غیرآمریکایی ارائه ننموده است، البته شاید سیر داستان و در سایه بودن این شخصیت ها دست نویسنده ها را باز نگذاشته باشد. اما به نظر می رسد به مانند برخی از اپیزودهای 24 نوعی نگاه نومحافظه کارانه در سریال مشهود باشد.

این سریال با استقبال خوب منتقدان هم روبرو بوده است، قسمت نخست سریال که از شبکه Showtime پخش می گردد، بیش از یک میلیون نفر بیننده داشت که رکوردی برای این شبکه در طی هشت سال اخیر محسوب می گردد.