نشست آنالیز آثار ایرج پزشکزاد برگزار گردید - وبلاگ ماشا

به گزارش وبلاگ ماشا، تهران (پانا) - نشست ادبی نون با حضور جمعی از نویسندگان برای آنالیز آثار ایرج پزشکزاد نویسنده و مترجم ایرانی برگزار گردید.

به گزارش روابط عمومی این نشست، در ابتدای این مرنام که با عنوان نشست ادبی نون برگزار گردید، محمود حائری پژوهشگر ادبی گفت: ایرج پزشکزاد نویسنده اهل سیاست و مترجم بسیار توانمندی است، مجموعه مقالاتی دارد با زبانی تند و بسیار مجذوب کننده و خواندنی.

وی با بیان این مطلب که در میان آثار پزشکزاد قطعا برترین اثر، دایی جان ناپلئون است اضافه نمود: دایی جان ناپلئون روایتی و خوانشی بسیار لذت بخش دارد، شما در این اثر به ندرت اضافه گویی می بینید و حتی شخصیت های فرعی هم با ضرورت دراماتیک وارد و خارج می شوند.

این پژوهشگر ادبی با بیان این مطلب که بعضی ها این اثر را متاثر از دن کیشوت می دانند گفت: با این حال دایی جان ناپلئون اثر به شدت مستقل است و مهمتر اینکه هم شخصیت دایی جان و هم مش قنام شخصیت هایی هستند که در آن بافت تاریخی می توان دید و کاملا باورپذیرند و به درستی درونی شده اند.

دایی جان ناپلئون، پدیده ای اجتماعی و فرهنگی

مریم میرمحمدی نویسنده و منتقد ادبی با اشاره به تجربیات زیسته ایرج پزشکزاد گفت: پدر پزشکزاد، پزشک و مادرش شاهزاده بوده و پدربزرگش نمایش نامه نویس و صاحب روزنامه، تجربیات بسیاری هم به واسطه رشته تحصیلی و حضورش در خارج از کشور داشته که همه این تجربیات زیسته اش در آثار او خودشان را نشان داده اند.

این نویسنده با بیان اینکه دایی جان ناپلئون از صرف رمان بودگی فاصله گرفته، گفت: این رمان به یک پدیده اجتماعی و فرهنگی بدل شده است. اصطلاحات به کار رفته در این رمان هنوز کاربرد و رواج دارد.

وی تاکید نمود: ضمن اینکه لحن او هم به جامعه آن روز بسیار نزدیک است و باید روی آن و به کار بردن این دایره بزرگ فرهنگی واژگان تکیه نکرد، این در حالی است که بسیاری از کتاب ها در همان دوران از این ارزش بی نصیب هستند.

یک کلاسیک مدرن ایرانی

مسعود بربر نویسنده و منتقد ادبی در این نشست با بیان این مطلب که یک چیزی که درباره دایی جان ناپلئون مشهود است بی توجهی محققان و ادب پژوهان به این اثر است، گفت: نمونه اش صد سال داستان نویسی حسن میرعابدینی است که درباره دایی جان ناپلئون یک جمله آورده که با یک طنز شیرین اجتماعی به نقد طبقات اجتماعی پرداخته است که اتفاقا جمله ای کاملا سردستی و غیرواقعی است.

وی بیا بیان اینکه نقد ساختاری درباره این اثر صورت نگرفته که از این نظر اتفاقا بسیار کتاب مهمی است، گفت: دایی جان ناپلئون کلاسیک مدرن ایرانی است و ناصر تقوایی بسیار بسیار هوشمندانه در بازتولید تصویری اثر از مثلث های کلاسیک و دیالوگ تصویری برای آن استفاده می نماید، برخلاف آموزه های مدرن سینما که تقوایی اتفاقا استاد آن بود.

نویسنده مرزهایی که از آن گذشتی افزود: به لحاظ تکنیکی هر رمان پزشکزاد از رمان بعدی بهتر است و نشان می دهد که او داستان را به صورت تکنیکی آموزش می بیند و بسیار کتاب می خواند.

نقدها به گرد اثر هم نرسیده اند

سیامک صدیقی نویسنده و استاد دانشگاه نیز در این نشست گفت: دایی جان ناپلئون آغازی طوفانی و گیرا دارد، موضوعی که حتی در ادبیات کلاسیک هم روی آن تاکید شده بود و به عنوان حسن آگاه از آن یاد می کردند.

وی اضافه نمود: نکته جالب توجه، آغاز نزدیک به هم این رمان و رمان ملکوت بهرام صادقی است؛ اگرچه حدود هشت سال بین انتشار آن ها فاصله است.

این استاد دانشگاه با بیان این مطلب که متاسفانه نقد شایسته و درخوری از این اثر ندیده ام گفت: متاسفانه حوزه کتاب و فرهنگ به شدت در جهت تهی شدگی قرار گرفته است و دانشگاه هم از این مهم بی نصیب نمانده است. نقدهایی که درباره این کتاب نوشته شده و حتی مقالات علمی و دانشگاهی بیشتر دوباره خوانی رمان است تا یک آنالیز و نقد عالمانه و علمی.

صدیقی اضافه نمود: رولان بارت در کتاب اس/زد نقدی بر سارازین بالزاک می نویسد که سه برابر خود اثر است. کاش نقدهایی شبیه این درباره بعضی آثار نوشته می شد.

این استاد دانشگاه ادامه داد: حتی نقد چهره های شناخته شده ای مانند میرعابدینی و دستغیب چیز زیادی به مخاطب اضافه نمی نماید و بیشتر به همان معضل دوباره خوانی مبتلاست. این موضوع درباره انتها نامه هایی که درباره این اثر نوشته شده هم صادق است.

این نویسنده در سرانجام گفت: ما با یک اثر فاخر در دایی جان ناپلئون روبه رو هستیم و این طنز پس از انتشار در حواشی کتاب هم وجود دارد که جالب است.

وی شرح داد: از نمونه های این رویدادهای طنازانه می توان به بسیار خواندن کتابی اشاره نمود که بیشتر مواقع جزو کتاب های ممنوعه بوده، یا شکایت قصاب ها که از شخصیت شیرعلی ناراضی بودند و این شکایت رسانه ای هم شد... تا نام کتاب جک استراو وزیر اسبق انگلیس که نام کتابش را با برداشتی از دیالوگ معروف این کتاب گذاشت کار کار انگلیس هاست و...